Een cursus verhalen vertellen

In maart en april deed ik de basiscursus verhalen vertellen bij de Vertelacademie in Utrecht.

Ik ben best veel bezig met sprookjes en volksverhalen. Ik luister ze, lees ze, onderzoek ze. Maar op een dag, bij een kampvuur, werd mij gevraagd om nou eens een verhaal te vertellen en toen ontdekte ik dat ik dat helemaal niet kon.
Vandaar deze cursus.

Een verhaal voorlezen is iets heel anders dan een verhaal vertellen, zo blijkt. Voorlezen? Je slaat een boek open en je begint. Vertellen? Goed vertellen? Dat vraagt enige voorbereiding. We leerden over de opbouw van verhalen en over leidmotieven. We leerden hoe je je een verhaal eigen kunt maken, d.m.v. tekenen, muziek, dichten, zodat je het verhaal echt voor je ziet en er als het ware in kunt rondlopen. We leerden ook vertellen vanuit een karakter. Voor de duur van één verhaal was ik een enigszins verbolgen en verdrietige roze verflaag die al jaren weggestopt zat achter een appeltjesgroene laag verf op de buitenmuren van het huis van Ineke. Een interessante ervaring.
De leuke groep cursisten, de bevlogen docent en de mooie locatie in Utrecht maakten de cursus helemaal af. Ik heb me al ingeschreven voor de vervolgcursus in oktober.

Tijdens de laatste les vertelden alle cursisten een zelfgekozen verhaal. Mijn verhaal was De Soepsteen. Van dit verhaal kun je twee verschillende versies lezen in de Volksverhalenbank van de Lage Landen: De Sopstien (in het Fries) en Geluk kun je samen vinden - De Geluksteen.